Over een grens gaan… Letterlijk en figuurlijk. Wij hebben het gedaan!

Gisteren zijn wij een dagje naar Duitsland geweest. Tygo had bedacht dat hij een keer naar zo’n grote supermarkt wilde om inkopen te doen. Tygo in beweging krijgen is moeilijk, behalve als het vanuit zijn eigen intrinsieke motivatie komt. Hij heeft dan namelijk de regie in zijn hoofd, doordat hij heeft uitgestippeld hoe en wat hij het wil. Geen verrassingen of beren op de weg. Die zijn er namelijk wel als wij iets verzinnen. Wat, waar, hoe en wanneer zijn dan onzekere factoren die voor heel veel angsten in zijn hoofd zorgen. En zodra er angsten zijn, is het een no go.

Gisteren zijn wij dus letterlijk en figuurlijk de grens over gegaan. Het was de eerste keer dat Tygo in zo’n mega grote supermarkt stond. Het niet kunnen verstaan van de mensen vindt hij spannend en zorgde in het verleden voor code rood in zijn hoofd. Bij binnenkomst zei hij gelijk al dat hij de mensen niet verstond. Paniek, want welke taal moet ik dan spreken? Ik vertelde hem dat hij Engels kon praten. De paniek gleed van hem af, hij zei: “Ooh mama, dan help ik jou wel, want ik spreek vloeiend Engels.” De stress was weg…

Hij keek zijn ogen uit. Hij zag allemaal dingen die we in Nederland niet kennen. De drukte in zijn koppie nam toe. Zoveel prikkels, zoveel te bekijken, zoveel anders en nieuw. Even ergens rustig kijken lukt dan niet meer, hij moet dan in beweging blijven. Tygo reguleert namelijk door te lopen.

De missie was noedels kopen en blikjes drinken. Tygo spaart namelijk lege blikjes en hij wil natuurlijk zoveel mogelijk verschillende hebben. Nou, hij kon zijn hart ophalen, wat een keuze was hier zeg! Zijn focus lag op een blikje Dr Pepper, die hij nog niet had en die ook niet in Nederland te koop is. Zijn moedertje stond bij een ander schap en kwam met het lumineuze idee om hem een vraag te stellen. Die domme moeder ook, want ik had kunnen weten dat dit error zou geven. Het mapje Dr Pepper stond open en niet het mapje van een ander blikje. Dus hoppa, eerst Dr Pepper afronden en toen door naar het volgende schap.

Het werd teveel en toen kwam het knapste van alles! Tygo gaf aan dat zijn hoofd vol zat, hij kreeg pijn in zijn benen en buikpijn. Hij wilde weg. Snel hebben we blikjes verzameld en zijn wij richting de kassa gegaan.

Via allerlei kleine weggetjes zijn we rond gaan rijden, want Tygo reguleert ook door auto te rijden. De rest van de dag blijft aansluiten bij hem, want de spanning in zijn lijf blijft, dit is niet zomaar weg.

Grenzen verleggen. Voor sommige lijken deze grenzen zo klein, maar deze grens was zo ontzettend groot. En deze moeder, die is zo mega trots! Dit was de eerste keer dat Tygo zo goed aangaf dat zijn hoofd vol zat en dat hij weg wilde. Dit geeft je de kracht om door te blijven knokken en positief te blijven. Muizenstapjes zijn ook stapjes.